orzeczenie sądu

См. также в других словарях:

• wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… …   Słownik języka polskiego

• sąd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. sądzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} instytucja ustanowiona prawem do rozstrzygania spraw spornych, orzekania o czyjeś winie lub niewinności i wymierzania kary; organ… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaskarżyć — dk VIb, zaskarżyćżę, zaskarżyćżysz, zaskarżyćskarż, zaskarżyćżył, zaskarżyćżony zaskarżać ndk I, zaskarżyćam, zaskarżyćasz, zaskarżyćają, zaskarżyćaj, zaskarżyćał, zaskarżyćany «złożyć, wnieść do sądu skargę, zażalenie na kogoś, na coś, przeciw… …   Słownik języka polskiego

• prejudykat — m IV, D. u, Ms. prejudykatacie; lm M. y praw. «precedensowe orzeczenie sądu wydane w konkretnej sprawie, stanowiące wytyczną do orzekania w podobnych wypadkach» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… …   Słownik języka polskiego

• unieważnienie — n I rzecz. od unieważnić ∆ praw. Unieważnienie małżeństwa «orzeczenie sądu stwierdzające ustanie związku małżeńskiego, jeśli przy jego zawarciu nastąpiło pogwałcenie ustawowych przesłanek ważności zawarcia» …   Słownik języka polskiego

• zaprzeczenie — n I 1. rzecz. od zaprzeczyć. 2. lm D. zaprzeczenieeń «słowa, pismo zaprzeczające czemuś, negujące coś» ∆ praw. Zaprzeczenie ojcostwa «orzeczenie sądu stwierdzające, że mąż matki nie jest ojcem dziecka zrodzonego w czasie trwania małżeństwa» 3.… …   Słownik języka polskiego

• wyrok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} orzeczenie sądu wydane po rozprawie, rozstrzygające spór (w procesie cywilnym) albo dotyczące winy lub kary (w procesie karnym) : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• decyzja — ż I, DCMs. decyzjazji; lm D. decyzjazji (decyzjazyj) «postanowienie, rozstrzygnięcie; uchwała» Nagła, natychmiastowa, nieodwołalna, ostateczna, pochopna, stanowcza, szybka decyzja. Decyzja matki, sądu, władz, zwierzchnika. Cofnąć, odsunąć, odwlec …   Słownik języka polskiego

• postanowienie — n I 1. rzecz. od postanowić. 2. lm D. postanowienieeń «to, co ktoś sobie postanowił; stanowczy zamiar, decyzja» Postanowienie poprawy, zmiany trybu życia. Czynić sobie postanowienia. Trwać w dobrym postanowieniu. Zachwiać się, umocnić się w swym… …   Słownik języka polskiego

• predykat — m IV, D. u, Ms. predykatacie; lm M. y 1. filoz. «w logice tradycyjnej: część zdania (sądu), w której się coś orzeka o podmiocie; w logice współczesnej: wyrażenie opisujące jakąś właściwość lub relację» 2. jęz. «orzeczenie w zdaniu wyrażone za… …   Słownik języka polskiego